آنالیز استاتیکی غیرخطی1 اغلب برای تعیین رفتار سازه در ناحیه غیرخطی استفاده می‌شود. این روش علاوه بر کارآیی و محاسنی که دارد، نقاط ضعفی هم دارد که ناشی از فرضیه‌های حاکم بر آن است که فرض می‌کند پاسخ سازه فقط توسط مود اصلی آن کنترل می‌شود و شکل این مود پس از ورود سازه به مرحله غیرخطی ثابت باقی می‌ماند که هر دوی این فرضیه‌ها تقریبی هستند، به خصوص در ساختمان‌های بلند که زمان تناوب طولانی دارند. به نظر می‌رسد که الگوهای بار ثابت مورد استفاده در این روش نمی‌توانند این تأثیرات را در نظر بگیرند. در این مقاله سعی می‌شود که با در نظر گرفتن الگوهای بار مختلف موجود در FEMA و همچنین معرفی روش MPAو در نظر گرفتن سه الگوی بار متناسب با سه موداول تغییر شکل سازه‌ها، اثرات مودهای بالاتر در مقایسه با روش‌های مرسوم آنالیز استاتیکی غیرخطی در FEMAدر بالابردن دقت پاسخ‌ها در مقایسه با آنالیز دینامیکی غیرخطی برای قاب‌های خمشی مورد بررسی قرار گیرند و برای بالابردن سرعت محاسبه در روش MPA یک روش میانگین‌گیری نمایی ارائه شده است .
)